Metoda porównawcza

Metoda porównawcza – bywa często nazywana analizą porównawczą. Polega na określeniu wartości spółki na podstawie porównania do innych spółek o podobnym profilu działalności, które są notowane na giełdzie.

Krok pierwszy – dobór grupy porównawczej

Aby dokonać wyceny porównawczej musimy w pierwszej kolejności dobrać odpowiednią grupę spółek. Przy doborze grupy porównawczej warto zwrócić uwagę na kilka elementów:

• spółki z grupy porównawczej powinny mieć podobny profil działalności jak spółka wyceniana. Aby określić profil działalności nie wystarczy dokonać porównania do sektora, w którym znajduje się spółka wyceniana. Wiele podmiotów w tym samym sektorze, charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem.
• spółki z grupy porównawczej powinny być podobnej wielkości. Im mniejsza spółka, tym większe ryzyko związane z daną spółką.
• spółki z grupy porównawczej powinny cechować się podobnym poziomem zadłużenia. Jest rzeczą oczywistą, że im wyższy poziom zadłużenia tym większe ryzyko związane ze spółką, dlatego spółki z wyższym poziomem zadłużenia powinny cechować się niższymi wartościami wskaźników zyskowności, np. C/Z.
• spółki z grupy porównawczej powinny cechować się podobnym poziomem dynamiki rozwoju. Przedsiębiorstwa, które się nie rozwijają tzw. „dojne krowy” powinny mieć niższe wartości wskaźników m.in. C/Z, natomiast przedsiębiorstwa, które się dynamicznie rozwijają, cechować się będą wysokimi wartościami wskaźników.

Oczywiście ciężko jest dobrać idealnie podobne podmioty, dlatego dobranie spółek do grupy porównawczej jest sztuką.

Drugi krok – dobór cech do porównania

Do wyceny porównawczej stosujemy wskaźniki rynkowe takie jak: C/Z; C/WK; C/S ; EV/EBITDA; EV/EBIT.

W zależności od rodzaju wycenianej spółki należy wziąć inny zestaw wskaźników.

• spółki cechujące się podobną marżą możemy porównywać do wskaźnika C/S. Jeżeli podmioty cechują się zróżnicowaną marżą, takiego porównania nie możemy dokonać. Doskonałym przykładem tego jest  branża odzieżowa, gdzie jedne podmioty nakładają niskie marże a inne wysokie marże na klientach, w takim wypadku porównanie jest nieadekwatne,
• spółki mające różny poziom zadłużenia nie powinny być porównywane do wskaźnika C/WK. Jeżeli spółka nie jest zadłużona powinna cechować się wyższą wartością wskaźnika C/WK ze względu na niższy poziom ryzyka i dźwigni finansowej,
• jednym z podstawowych wskaźników, który służy do porównania spółek, jest wskaźnik C/Z. Biorąc jednak ten wskaźnik do porównania musimy być bardzo ostrożni ze względu na jego bardzo duże wahania w czasie i możliwość manipulacji. Jeżeli spółki z sektora cechują się dużymi wahaniami tego wskaźnika r/r to porównanie może nie być adekwatne.

Trzeci krok – wyznaczenie wzorcowych wskaźników

Gdy mamy już wybraną grupę porównawczą oraz wskaźniki, którymi chcemy porównywać spółkę musimy określić wartość wzorcowego wskaźnika dla grupy. Mamy zasadniczo dwie metody określania „wzorcowego wskaźnika”. Pierwsza metoda to wyznaczenie średniej dla danego sektora np. średnia ważona. Lepiej jednak zastosować medianę, która określa wartość centralną w grupie. Mediana ma tą przewagę nad średnią, że nie podlega dużemu wpływowi jednej zmiennej. Gdy jedna spółka cechuje się bardzo wysokim wskaźnikiem C/Z może bezzasadnie zawyżyć średnią, natomiast pozostanie to prawie bez wpływu na medianę.

Krok czwarty– dokonanie wyceny

Gdy już mamy określone wartości wzorcowe wskaźników – wystarczy, że przemnożymy określone wartości wycenianej spółki przez wartości wzorcowych wskaźników. Przykładowo, jeżeli wartość wzorcowego wskaźnika C/Z dla grupy wynosi 14 a spółka osiągnęła zysk 100 mln zł oznacza to, że wycena spółki według wskaźnik C/Z wynosi 14*100 mln zł – 1.400 mln zł.

Przedstawiona metodologia jest oczywiście tylko zarysem metodyki wyceny porównawczej. Aby dobrze wykonać wycenę należy wykazać się dobra znajomością spółki, branży, wieloletnią praktyką oraz dogłębną znajomością literatury.