Dzielenie się rzeczami jest uważane za bardziej zrównoważony sposób życia. Nowe badania przeprowadzone przez ING pokazują jednak, że współdzielone produkty są często zapominane, wymieniane lub odsprzedawane. Wspólna konsumpcja może nie być aż tak zrównoważona.
Współdzielenie jest nie tylko atrakcyjne finansowo, ale także jest uważane za przyjazne środowisku. Przy powszechnym współdzieleniu, potrzebna jest mniejsza liczba produktów do obsługi tej samej liczby ludzi, a popyt na materiały produkcyjne zostaje ograniczony.
Konsumenci coraz bardziej współdzielą produkty. Zarówno poprzez platformy biznesowe, myśląc o samochodach przez Zipcar i domach przez Airbnb, jak i na poziomie indywidualnym, myśląc o kosiarce wspólnej dla sąsiadów.
Ciemna strona współdzielenia
Istnieje wiele korzyści wynikających ze współdzielenia, a zrównoważenie jest uważane za istotny czynnik. Ale czy naprawdę?
Nowe badanie ING sugeruje, że trwałe skutki wynikające ze współdzielenia produktów na poziomie indywidualnym będą mniejsze od oczekiwanych. A to dlatego, że właściciele współdzielonych produktów szybciej je wyrzucają lub wymieniają.
Istnieje wiele rodzajów współdzielenia, które różnią się między sobą i tradycyjną formą własności wyłącznej. Współdzielona wyłączna własność ma miejsce wtedy, kiedy jedna osoba posiada jakiś przedmiot i użycza go innym, a współdzielona własność ma miejsce wtedy, kiedy wiele osób posiada część przedmiotu, a wszyscy cząstkowi właściciele mają dostęp do korzystania z przedmiotu.
W przypadku obu struktur, badanie stwierdza, że właściciele często wyrzucają lub wymieniają współdzielony przedmiot wcześniej niż w przypadku przedmiotu stanowiącego indywidualną własność i indywidualnie wykorzystywanego.
Zajrzyj do szczegółowego badania The Behavioral Economics Guide 2020 [Przewodnik do Gospodarki Behawioralnej 2020].
Dlaczego łatwiej wyrzucamy współdzielone przedmioty?
Kiedy przedmioty są współdzielone z innymi, są wówczas postrzegane inaczej.
Właściciele mogą postrzegać je jako brudne i „zanieczyszczone”. Taki przedmiot nie musi być wcale fizycznie zmieniony, aby właściciel odczuwał zanieczyszczenie produktu. Różnica w odbiorze ze względu na fakt, że przedmiot jest współdzielony, a nie stanowi własności prywatnej, powoduje, że właściciele traktują swoje posiadanie w inny sposób. Powoduje to, że chętniej wyrzucają lub pozbywają się takiego przedmiotu.
Co ciekawe, taka sytuacja wynika ze współdzielonego użytkowania, a nie z faktu, że w przypadku niektórych struktur współdzielenia, ludzie współdzielą własność oraz użytkowanie. Ale intencje właściciela do szybszego ich wyrzucania czy szybszej wymiany są podobne we wszystkich różnych strukturach współdzielenia. Można to wyjaśnić przywiązaniem do posiadania, jakie mają właściciele, kiedy przedmiot jest posiadany samodzielnie lub wspólnie. Właściciele są przywiązani do posiadania i się z tym identyfikują, nawet jeśli posiadają tylko część przedmiotu. Tytułem konsekwencji, decyzja pozbycia się lub wymiany współdzielonego przedmiotu szybciej nie zmienia się w przypadku własności częściowej.
Chociaż zrównoważony charakter dzielenia się przyciąga wielu konsumentów, w niniejszym badaniu ING zidentyfikowano efekty przepływu wynikające z dzielenia się, które sugerują, że konsumpcja współdzielona może nie być tak przyjazna dla środowiska, jak przewidywano. Wydaje się, że ograniczenie wpływu na środowisko może być mniejsze od oczekiwanego. Kiedy produkty są współdzielone, są uważane za bardziej „zanieczyszczone”, co powoduje decyzje pozbycia się ich lub wymiany wcześniej niż przedmiotów, które są użytkowane i stanowią własność tylko jednej osoby. Te decyzje mogą także zwiększać wydatki, ponieważ kiedy przedmioty są wyrzucane wcześniej, muszą być częściej wymieniane.
Czy los gospodarki współdzielonej jest przesądzony?
Niekoniecznie. Świadomość konsumentów może ewentualnie zapobiec nierozważnym decyzjom dotyczącym współdzielonych przedmiotów.
Przekazywanie im informacji o ich nieobiektywnych decyzjach może spowodować, że przemyślą wartość współdzielonych towarów. Ponadto w odniesieniu do opracowania trwałych inicjatyw z zakresu współdzielenia, tych ustaleń nie można pomijać. Może okazać się, że niektóre produkty lepiej nadają się do współdzielenia niż inne. Na przykład, produkty z wyraźnymi obiektywnymi wskaźnikami zużycia mogą zneutralizować wpływ subiektywnego postrzegania zanieczyszczenia. Może to sugerować opracowanie obiektywnego systemu, który pokazuje wykorzystanie i pogorszenie stanu. Niemniej jednak, konieczne jest nowe badanie, aby zrozumieć, w jaki sposób postrzegane są obiektywne cechy zanieczyszczenia.
Materiał źródłowy: “Sharing economy: A double-edged sword?”
Autorzy:
Laura Straeter
Jessica Exton
Co powinieneś wiedzieć?